रवि- श्रोताहरु, हामीले केही हप्ताअगाडिदेखिको पैचिङ्ग डायरीमा चिनियाँ खानाको विषयमा कुराकानी गरिरहेका छौं । ध्रुवजी, अगिल्लो हप्ताको कार्यक्रममा चिनियाँ खानाका आठ परिकारका बारेमा बताउनुभएको थियो । चिनियाँ खानाको बारेमा बताउनुपर्ने कुरा अरु धेरै छन् जस्तो लागेको छ । आज पनि त्यही विषयमा कुरा गर्ने विचार गर्नुभएको छ कि ?
ध्रुव- हजुर रविजी । मैले चीनमा आएपछि चीनका धेरै परिकार खाएको छु । कतिपय परिकारको नाम र स्वाद पनि अब बिर्सिसकेँ हुलाँ । तर केही खानाको बारेमा भने चर्चा गर्नुपर्ने हुन्छजस्तो लाग्छ । म अध्ययनको लागि सन् २००६मा पैचिङ्ग आइपुगेपछि सबैभन्दा ठूलो समस्या भनेको खाना खाने बेलामा हुन्थ्यो । किनभने विश्वविद्यायलको क्यान्टिनमा खाना खानको लागि विद्युतीय परिचयपत्र बनाउनुपर्थ्यो । त्यो विद्युतीय विद्यार्थी परिचयपत्रमा आफ्नो बैङ्कको खाताबाट सीधैँ आफूले चाहेको बेलामा र आफूले चाहेकोजति रकम जम्मा गर्न सकिन्छ । तर यो कुराको हामीलाई त्यति जानकारी नभएकोले र थाहा पाएपछि पनि प्रक्रिया झन्झटजस्तो लागेर यस्तो परिचयपत्र मैले लामो समयसम्म पनि बनाइनँ । त्यसले गर्दा क्यान्टिनमा रोजेर खाना खान पाइएन । अनि अरु रेष्टुराँमा खाना खान जाँदा चिनियाँ भाषामा लेखिएको मेन्यु देखेर साह्रै दिग्दार लाग्थ्यो । हामी धेरै रेष्टुराँमा खाना खान गयौं । तर सबैमा त्यही समस्या थियो ।
रवि- कुनैकुनै रेष्टुराँका मेनुमा खानाको चित्र पनि राखिएको हुन्छ नि ध्रुवजी ?
ध्रुव- हजुर रविजी, तपाईंले ठीक भन्नुभयो । चीनमा अझ विशेष गरेर पैचिङ्गमा राम्रो र स्तरीय रेष्टुराँहरुको मेनुमा खानाको रङ्गिन चित्र पनि राखिएको हुन्छ । तर यस्ता रेष्टुराँहरु हामी विद्यार्थीका लागि आर्थिकरुपमा त्यति सुहाउँदा मानिदैनन् । यद्यपि हामी कहिलेकाहिँ त्यस्ता स्तरीय र अझ महँगा रेष्टुराँमा पनि खाना खान जान्थ्यौं । स्तरीय र महँगा रेष्टुराँका मेनुमा खानाको नाम अङ्ग्रेजी भाषामा भए तापनि त्यहाँका वेटरहरुलाई अङ्गेजी बोल्न आउदैनथ्यो । अनि हामीले चित्र हेरेर खाना अर्डर गर्थ्यौं । यसमा पनि के समस्या आयो भने चित्रमा देखाइएको परिकारको साइज र वास्तविक खानाको साइट एउटै हुँदैनथ्यो । मेनुमा ठूलो प्लेटको चित्र देखेर खाना अर्डर गर्यो भने खाना ल्याउने बेलामा सानो प्लेटमा आउथ्यो । अनि थोरै आउने परिकार होला भनेर अलि बढी परिकार अर्डर गर्यो, एउटै परिकार एकै जनाले खाँदा पनि नसकिने हुन्थ्यो । यो सबै समस्या चाहिँ सुरुसुरुमा भाषा नजान्नाले देखिएको समस्या थियो ।
रविजी, खाने खाने क्रममै हामी गएको एउटा चिनियाँ रेष्टुराँमा चिनियाँ भाषाको साथसाथै अङ्ग्रेजी भाषामा पनि परिकारको नाम लेखिएको थियो । तर चिनियाँ खानाको आफ्नै विशेषता भएको हुनाले हामीले खानाको परिकारको बारेमा थाहा पाएनौं । अर्को नेपाली साथी र मैले सरसर्ती मेनु हेर्दा एगमान्ट भन्ने खानाको नाम देख्यौं । एग अर्थात् कुखुराको फुल मिसाएको परिकार होला भनेर हामीले त्यही मगायौं । केही समयपछि एउटा ठूलो भाँडोमा भन्टाको तरकारी आयो । हामी त दङ्गै पर्यौँ । मलाई त भन्टाको तरकारी नेपालमा हुँदा पनि मन पर्ने थिएन र खाने गरेको पनि थिइनँ । मेरो साथीलाई पनि भन्टाको तरकारी मन नपर्ने रहेछ । हामीलाई यो घटना बिर्सन नसक्ने एउटा रमाइलो कथा नै बन्यो । वास्तवमा त्यहाँ के भएको रहेछ भने भन्टालाई अङ्ग्रेजीमा एकप्लान्ट भनिन्छ । तर मेनु तयार पार्ने बेलामा हो कि टाइप गर्ने बेलामा एकप्लान्टको अङ्ग्रेजी इस्पेलिङ्गमा पीको ठाउँमा एम भएछ । त्यसैले एगप्लान्टको नाम एगमान्ट भएछ । भन्टाको तरकारी देख्नेबित्तिकै र अङ्ग्रेजी मेनु देख्नेबित्तिकै मलाई त्यो घटनाको झलझली याद आउँछ रविजी ।
रवि- श्रोताहरु, आजको कार्यक्रममा हामीले चिनियाँ खानाको बारेमा कुराकानी गरिरहेका छौं ।
ध्रुव- हजुर रविजी । यो छोटो सन्देसअगाडि मैले अध्ययनको शिलशिलामा पैचिङ्ग आउनेबित्तिकै भोगेका केही अनुभव बाडेको थिएँ । हामी विश्वविद्यायभित्र रहेका सबै रेष्टुराँको खाना खाइसकेका थियौं । त्यसैले जहाँ गए पनि उही समस्या भएपछि, हामी विदेशी विद्यार्थीहरु मात्रै बस्ने छात्राबास भवनको पहिलो तलामा रहेको विदेशी विद्यार्थी रेष्टुराँमा खाना खान थाल्यौं । अनि हामीले खाना खाने बेलामा अरु चिनियाँहरुले कस्तोकस्तो परिकार खाइरहेका छन् भनेर याद गर्न पनि थाल्यौं । अनि मिठो लाग्नेजस्तो देखियो भने तुरुन्त त्यो टेबुलमा गएर हामीले त्यो परिकारको नाम सोध्थ्यौं र वेटरलाई पाना अथवा कापीमा लेख्न लगाउँथ्यौं । कतिपय चिनियाँ मित्रहरुले त अङ्ग्रेजीमा मेनु अनुवाद गरेर सहयोग गर्नुहुन्थ्यो । यसैक्रममा हामीले लटरपटर भए पनि चिनियाँ भाषा कुराकानी गर्नसक्ने भएपछि हामीलाई मनपर्ने खानाको बारेमा एउटा लिष्ट नै बनायौं । त्यसपछि भने त्यति समस्या भएको छैन हामीलाई ।
रविजी, अझ विशेष गरेर सन् २००८मा सम्पन्न पैचिङ्ग ओलम्पिक खेलकुद आयोजना गर्ने तयारी गर्दा चीन सरकारले पैचिङ्गका होटल र डिपार्टमेन्टल स्टोरका कर्मचारी, ट्याक्सी चालक, सार्वजनिक सवारी साधनका कर्मचारीलगायत पर्यटकहरुलाई प्रत्यक्षरुपमा सेवा पुर्याउने नागरिकहरुलाई अङ्ग्रेजी भाषाको आधारभूत प्रशिक्षण दिएको थियो । त्यसबेलादेखि सामान्य रेष्टुराँमा पनि अङ्ग्रेजी बोल्नसक्ने वेटर भेटिन थालेका छन् र सामान्य रेष्टुराँका मेनु पनि अङ्ग्रेजी भाषामा तयार गरिएका छन् । ओलम्पिकमा भाग लिने खेलाडी, खेलपदाधिकारी, दर्शकलगायतका विदेशी पाहुनाहरु ओलम्पिकको समापनसँग आ-आफ्नो देश फर्किए तापनि ओलम्पिकले छोडेर गएको सुविधाको हामीले अझ राम्रोसँग गर्न पाएका छौं ।
