आज म चीनको प्राकृतिक अवस्थाभित्रका केही स्थानहरु मुख्यत म गत जूलाई तीन तारिखमा राजधानी पैचिङबाट आफ्नो विदामा नेपालतर्फ जाँदा आफूले अनुभव गरेका र देखेका दृश्यहरुलगायत् बाटोमा भएका मेरा तीतामीठा अनुभवहरूका बारेमा बताउनेछु।
आज म विदामा नेपाल फर्कने क्रममा बाटोमा मैले देखेका र प्रत्यक्ष अवलोकन गरेका केही कुराहरूका बारेमा वर्णन गर्दैछु। जूलाई तीन तारिख बिहान करिब नौ बजे सिआरआईको प्राङ्गणबाट म राजधानी विमानस्थलतर्फ निस्केँ। मेरो उडान मध्यन्ह बाह्र बजेको थियो। बाटोमा केही मात्रामा ट्राफिक जाम परेको थियो। चालकले सकेसम्म चाँडो पुर्याउन सकेसम्म प्रयास गरेका थिए अनि फलस्वरुप दश बजेकै हाराहारीमा म राजधानी विमानस्थल पुग्न सफल भएँ। आन्तरिक उडान भएकोले मैले कमसेकम एक घण्टाअघि त पुग्नु पर्ने नै थियो तर सबै क्लियरेन्स गरिसक्दा पनि अझै मसँग पूरा एक घण्टा समय बाँकी थियो। त्यो दिनको मौसम पनि अघिल्ला दिनहरुका तुलनामा अपेक्षाकृत निकै सफा थियो।
एकै पटकमा धेरै जहाजहरू उडान र अवतरण गरिरहेका भए पनि कसैमा हतारको भाव थिएन कसैमा पनि आँत्तिएको झल्को देखिँदैनथ्यो।जति बढी काउन्टर भए पनि कोही पनि भुलेर अर्को ठाउँमा पुग्ने अवस्था थिएन।किनभने त्यहाँ हरेक बाटाहरू स्पष्ट थिए।
मैले बोर्डिङपास लिने समयमा नै झ्यालको सिट मागेको थिएँ।अनि काउन्टरबाट सोहीबमोजिमको नै सिट उपलब्ध गराइएको थियो।टिकटमा लेखेअनुसार म क्वाङ् चौसम्म जाने जहाज बोइङ 330 थियो तर शौभाग्यबश मेरो जहाज 777 परेको थियो।हेर्दै डरलाग्दो अनि तीन क्याबीनयुक्त जहाज तयार भएर रहेको थियो।नभन्दै जहाज समयमुताबिक वा बाह्र बजे नै उड्यो।भीमकाय शरीर भएको जहाजबाट ठूलाठूला घर र महलहरू पनि मसिना कमिलाजस्ता देखिन थाले। जहाज धेरै उचाइमा पुग्यो वा करिब चालीस हजार फिटको उचाइ भएर हावामा तैरिरहेको थियो करिब चारसय यात्रु बोकेर।
आजसम्मको हवाइ यात्रामा यो यात्रा बढी सहज र आनन्द भएको थियो मेरो। जहाजले जति जति पंख फैलाउदै जान्थ्यो अनि मेरो घर पुग्ने दूरी पनि घटेको महसुस हुने गर्दथ्यो।बिहान हिँडेकोले घरमा खाना खाने प्रवन्ध भएको थिएन। तर जहाजमा मीठो खाना र पेय प्रशस्त मात्रामा पाइयो।हावाको दवाबले जहाज अलिअलि हल्लाउदै पनि थियो। वर्षायाम परेकोले पानी झरी र वादल बढी भएर पनि केही हल्लिएको होला। तर पनि खासै यात्रुलाई असरै पर्नेगरी भने हल्लाएको थिएन।कम्प्युटरमा हामी कहाँ पुग्यौँ त भन्ने पनि स्पष्ट देखिने गर्दथ्यो।अनि कुन गतिमा जहाज उडिरहेको छ अनि अब कति समयमा क्वाङ चौ उत्रने भन्ने सम्पूर्ण विवरणहरू लगातार रुपमा देखिन्थ्यो।कतिपय यात्रुहरू खानापछिको निद्राको झप्की लिँदै थिए।तर म चाहिँ बाहिरको दृश्यावलोकनमा व्यस्त थिएँ।
मसँगै यात्रा गर्नेहरूमा धेरै बालबालिका पनि थिए।उनीहरू चलेर र हल्ला गरेर बालसुलभ बानीहरू देखाउँथे।मेरो झ्यालको सिट परेको थियो।बेलाबेलामा हावाको दबाबले जहाज केही हल्लिएकोजस्तो अनुभव हुन्थ्यो अन्य समयमा घरभित्रै बसेजस्तै नै हो यो यात्रा।क्वाङ चौसम्म करिब तीन घण्टाको यात्रापछि पुगिने स्थान भएको कुरा कम्प्युटरमा हेरेर थाहा हुन्थ्यो। तातो खाना सागसब्जी अनि सि फुड साथमा तातो चिकन करी खाइयो।त्यो खाएपछि पुनः जुसहरू दिए।एक प्रकारले भन्ने हो भने भोकाएको समय परेको हुनाले खाना पनि निकै नै खाइएछ।अब कताकता आफूलाई पनि अलिअलि निद्राको महसुस भएको थियो।तर यसो निदाउन खोजे पनि कतिखेर क्वाङ चौ पुगिएला भन्ने लाग्दथ्यो। तथापि आफू जहाजभित्र भए पनि मन चाहिँ नेपाल पुगिसकेको थियो त्यहीबेला।
अर्कोतिर आफू एक्लै भएको हुनाले आफ्ना सामानहरू सकुशल रहे-नरहेको कुराले पनि त्यत्तिकै पिरोल्थ्यो।तर चिनियाँ जहाजमा यस्तो कुनै अनियमितता आजसम्म नभएकोले सामान सुरक्षित नै रहने होला भनेर ढुक्क पनि भइन्थ्यो। यति हुँदाहुँदै मिनेट मिनेटको पर्खाइपछि घडीले तीन बजाएको सङ्केत गरेको थियो।अब हाम्रो जहाजले आफ्नो गतिलाई निकै नै सीमित पारेको अनुभव भएको थियो।हाम्रो प्रतीक्षाको घडी सकिने अवस्था आएको थियो। हाम्रो जहाज क्वाङ चौको मैदानमा प्रवेश गरिसकेको थियो।लाग्यो कति व्यवस्थित सहर कति ठूलो र चम्किलो शहर अनि कति मनमोहक सहर।त्यत्रो सहर कसरी निर्माण भयो होला भन्ने खुल्दुली आउँथ्यो अनि देश व्यवस्थित भए विकास कसरी गर्न सकिन्छ भन्ने पनि मनमा आउने गर्दथ्यो। यसै सोचाइकै शिलशिलामा हाम्रो जहाजका पाङ्ग्रा क्वाङ चौको विशाल अन्तर्राष्ट्रिय विमानस्थलमा अवतरित भए।
अब मसँग करिब तीन घण्टाको समय त बाँकी थियो। तर किनकिन बाहिर निस्केर केही हेरौँ केही डुलौँ भन्ने लागेन।बाहिर धुप गर्मी थियो तर विमानस्थलभित्र कुनै कुराको गर्मी महसुस हुँदैनथ्यो।मेरो व्यागेज सीधा काठमाण्डौमा नै लिने व्यवस्था मिलाएको थिएँ। केवल मसँग हलुका ह्यान्ड क्यारी मात्र रहेको थियो। देखेसम्म सडकहरू एकदमै सफा थिए। मौसम पनि एकदमै सफा थियो। खुलेको आकाश तर चर्को घाम, तर त्यो दिन झरी अनि हुरी पनि थिएन। म करिब तीन घन्टाको समयलाई ड्युटी फ्री बजारमा बिताउने कोसिस गरेँ। बेलाबेलामा आराम गर्दै ती पसलहरूमा केही सामानहरू किनेँ।सामान केही महंगा भए पनि स्तरीय थिए।
यदि तपाईँ पनि चीन आउने योजनामा हुनुहुन्छ भने क्वाङ चौ शहरको पनि यात्रा गर्न हुनसक्छ। यो शहर सुन्दर, रमाइलो , समुद्रसँग जोडिएको र ठूलो व्यापारिक शहर पनि हो। हाम्रो यस जानकारीले तपाईँको यात्रालाई केही न केही फाइदा पुर्याउँने आशा हामीले लिएका छौँ।
