चीनको संबिधानको 36औ खण्डमा तोकिएको छः जन गणतन्त्र चीनका नागरिकको धर्मिक स्वतन्त्रता छ। कुनै पनि राष्ट्रिय संस्था, सामाजिक संगठन र व्यक्तिले पनि नागरिकलाई जबरजस्ती धर्म मन्न लगाउने वा रोक्का गर्ने विषयमा निषेध गरेको छ। देशमा सामान्यतया धार्मिक गतिबिधिलाई अर्थात नागरिकको धार्मिक स्वतन्त्रताको राम्रो संग संरक्षण गरेको छ। यसका साथै जुनसुकै व्यक्तिले पनि धर्मद्बारा सामाजिक परिपाटिलाई विगर्ने, नागरिकको स्वतन्त्रतालाई नोक्सान पुर्याउने र देशको शिक्षा व्यवस्थामा बाधा पुर्याउने गतिबिधि गर्नु हुँदैन भन्ने पनि तोकिएको छ। चीनले धार्मिक संगठन र धार्मिक मामिलामा विदेशी शक्तिको नियन्त्रण र आदेशलाई स्वीकार गर्दैन।
चीनका अधिकांश मानिसहरु कुनै धर्म पनि मान्दैनन्। एक अर्ब तीस करोड भन्दा बढी चिनियाँहरुमा धर्म मान्ने मानिसहरुको संख्या अन्दाजी दश करोड जति मात्र छ। यसै कारणले चीनलाई बौद्ध राष्ट्र वा अर्को कुनै धर्मको राष्ट्र भन्न सकिदैन। अहिले चीनका विभिन्न धर्म मान्ने दश करोड जति व्यक्तिहरुमा क्रिश्चियन धर्मका प्रोटेष्टायन धर्मालम्वीहरुको संख्या करिब एक करोड छ भने क्याथोलिक धर्मालम्वीहरुको संख्या चालिस लाख जति छ, इस्लाम धर्म मान्ने दश अल्पसंख्यक जातिको कुल जनसंख्या एक करोड जति रहेको छ जस्मा बौद्ध धर्म र ताओ धर्म पनि पर्दछन्।
